Emma Jung (Rauschenbach)
ur. 30 marca 1882 w Szafuzie, zm. 27 listopada 1955 w Zurychu
Emma Jung (z domu Rauschenbach) była kluczową postacią w życiu Carla Gustava Junga, nie tylko jako jego żona, ale również jako współpracowniczka i wsparcie w jego pracy naukowej. Urodzona w bogatej szwajcarsko-niemieckiej rodzinie przemysłowców, Emma wniosła znaczące wsparcie finansowe, które pozwoliło Jungowi na poświęcenie się badaniom w dziedzinie psychologii głębi bez konieczności martwienia się o codzienne sprawy materialne.
Emma i Carl poznali się, gdy ona miała 16 lat, a on 21. Ich związek szybko przerodził się w głęboką więź, którą sformalizowali, wychodząc za siebie 14 lutego 1903 roku. Małżeństwo to było początkiem długiej i owocnej drogi, na której Emma nie tylko wspierała Carla w jego osobistych i zawodowych wyzwaniach, ale również sama rozwijała się jako psycholog.
Mając silne zainteresowanie pracą swojego męża, Emma Jung zdecydowała się pogłębić swoją wiedzę w dziedzinie psychologii. Jej intelektualna ciekawość i zaangażowanie w tematykę psychologiczną zaowocowały własnymi studiami i badaniami, szczególnie w obszarze psychologii kobiet i relacji rodzinnych. Jej wkład w rozwój psychologii analitycznej, choć często pozostaje w cieniu osiągnięć jej męża, był znaczący, zwłaszcza w kontekście zrozumienia dynamiki małżeństwa i rodziny.
W okresie od 1904 do 1914 roku Emma i Carl Jungowie powitali na świecie pięcioro dzieci – jednego syna i cztery córki, co jeszcze bardziej wzmocniło ich rodzinne i osobiste związki. Bycie matką i zarazem partnerką jednego z najwybitniejszych myślicieli XX wieku nie było łatwe, ale Emma wykazała się niezwykłą zdolnością do równoważenia życia rodzinnego i własnych aspiracji intelektualnych.
Emma Jung zmarła 27 listopada 1955 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo jako matka, żona i naukowiec. Jej śmierć była głębokim ciosem dla Carla, który opisał ją jako fundament swojego domu i „Królową”. Ta metafora podkreśla nie tylko głębokie uczucie, jakim darzył swoją żonę, ale również uznanie dla jej roli jako filaru rodziny i ważnej postaci w jego życiu zawodowym.
Dzieci
Agathe Niehus
1904 – 2014
Agathe Niehus (z domu Jung) była córką słynnego szwajcarskiego psychiatry Carla Gustava Junga. Urodziła się w 28 grudnia 1904 roku w Zurychu, Szwajcaria i zmarła 8 kwietnia 2014 roku również w Zurychu, w wieku 93 lat.
Agathe urodziła się i wychowała w Zurychu, gdzie zdobyła wykształcenie. Od młodych lat przejawiała zainteresowanie sztuką, co skierowało jej karierę zawodową w stronę malarstwa i rzeźbiarstwa. Jako utalentowana artystka, Agathe miała okazję prezentować swoje prace w różnych galeriach szwajcarskich, zdobywając uznanie w środowisku artystycznym. Jej twórczość, nasycona głębokim zrozumieniem ludzkiej psychiki, być może odzwierciedlała wpływ intelektualnego środowiska, w którym dorastała.
Agathe była również zapaloną podróżniczką, która odwiedziła wiele krajów Europy i Azji. Jej podróże prawdopodobnie nie tylko poszerzały horyzonty artystyczne, ale także pozwalały na głębsze zrozumienie różnorodności kulturowej, co mogło być inspiracją dla jej dzieł.
Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu Agathe Niehus było opublikowanie „Czerwonej księgi” – kolekcji osobistych pism i refleksji jej ojca na temat jego życia i pracy. „Czerwona księga” Carla Gustava Junga jest uznawana za jedno z jego najważniejszych dzieł, w którym zgłębiał głębie nieświadomości i proces indywiduacji. Agathe odegrała kluczową rolę w przygotowaniu tej książki do publikacji, co świadczy o jej znaczącym wkładzie w zachowanie i popularyzację intelektualnego dziedzictwa swojego ojca. Książka okazała się dużym sukcesem, przyczyniając się do jeszcze większego uznania dorobku Junga.
W życiu prywatnym Agathe była żoną Hansa Niehusa, z którym miała dwoje dzieci: Ursulę i Petera. Jej życie rodzinne i zawodowe ukazuje postać wielowymiarową, która nie tylko odziedziczyła intelektualne pasje po swoim ojcu, ale także rozwinęła własne zainteresowania i talent artystyczny.
Gret Baumann
1906 – 1995
Gret Baumann (z domu Jung) była drugą córką Carla i Emmy Jungów, urodzoną w 1906 roku w Klinice Psychiatrycznej Burghölzli w Zurychu, gdzie w tym czasie pracował jej ojciec wspólnie z Eugenem Bleulerem.
Gret Baumann (z domu Jung), druga córka Carla i Emmy Jung, przez całe życie utrzymywała silne zainteresowanie astrologią, które rozpoczęło się, gdy miała zaledwie piętnaście lat. Jej pasja i zaangażowanie w astrologię zaowocowały uznaniem jako jednej z najsłynniejszych astrologów w okolicach Zurychu.
W wieku dwudziestu lat wyszła za mąż za Fritza Baumanna, który posiadał doktorat z prawa i ekonomii. Kiedy Fritz Baumann zdobył pozycję dyrektora zarządzającego szwajcarskiej firmy stalowej w Paryżu w 1926 roku, przenieśli się do Francji, gdzie żyli przez dwanaście lat.
Podczas pobytu we Francji, pani Baumann-Jung aktywnie uczestniczyła w działalności Gros Caillou, Psychologicznego Klubu Paryskiego, organizując konferencje poświęcone astrologii. Chcąc, aby jej przyszłe dzieci mogły zachować szwajcarskie obywatelstwo, na czas każdego porodu wyjeżdżała do swojej babci, Berty Rauschenbach (matki Emmy Jung), dzięki czemu trzej pierwsi synowie przyszli na świat w Szwajcarii. Czwarty syn urodził się we Francji, z powodu przedwczesnego porodu.
We wrześniu 1939 roku, na początku II wojny światowej, Gret wyjechała na wakacje z czwórką synów do rodzinnego domu w Küsnacht. Podczas tej wizyty Niemcy zaatakowali Holandię, a Carl Jung znalazł się na czarnej liście Niemców. Razem ukryli się w górach, szukając ochrony. W obliczu wojny i niepewności co do przyszłych wydarzeń we Francji, wszyscy zgodzili się, że pani Baumann-Jung powinna pozostać z czwórką synów w Küsnacht u swoich rodziców. I tak przez trzy lata mieszkali razem w domu Carla Gustava i Emmy Jungów.
Po zakończeniu okupacji Francji, Fritz Baumann znalazł pracę w Szwajcarii i powrócił do ojczyzny w 1945 roku, na zakończenie wojny. Dwa lata później urodził się ich piąty i ostatni syn.
Zgodnie ze słowami Dietera Baumanna, Carl Jung bardzo podkreślał, aby jego dzieci szły własną drogą. Gret przekazała te same wartości szacunku i wsparcia własnym dzieciom, pokazując, jak ważne jest, aby każdy mógł rozwijać się zgodnie z własnymi przekonaniami i pasjami.
Franz Jung-Merker
1908-1996
Franz Jung-Merker, trzecie dziecko i jedyny syn słynnego psychiatry Carla Gustava Junga i Emmy Jung, przyszedł na świat 28 listopada 1908 roku w Küsnacht, w dystrykcie Meilen, niedaleko Zurychu, w Szwajcarii. Odszedł z tego świata 29 czerwca 1996 roku, również w Küsnacht, w wieku 87 lat. Zawodowo Franz Jung-Merker związał swoje życie z architekturą, wybierając ścieżkę, która pozwalała mu na twórcze wyrażanie swojej wizji i interpretacji przestrzeni.
Jego kariera była odzwierciedleniem pasji do projektowania i tworzenia funkcjonalnych, a zarazem estetycznie ujmujących budowli, które wpisywały się w kontekst ówczesnych potrzeb i tendencji architektonicznych. Jako architekt, Franz Jung-Merker mógł eksplorować związek między formą a funkcją, dążąc do harmonii między przestrzenią zamieszkaną a otaczającym ją środowiskiem.
Franz Jung-Merker był także ojcem dwóch synów, Petera i Andreasa, co świadczy o kontynuacji rodzinnego dziedzictwa Jungów. Choć informacje o jego życiu osobistym i zawodowym są bardziej skąpe w porównaniu do innych członków rodziny Jungów, rola, jaką odgrywał jako ojciec, oraz jego wkład w dziedzinę architektury, z pewnością miały znaczący wpływ na jego najbliższe otoczenie oraz dziedzictwo rodzinne.
Franz Jung (1908-1996) po lewej stronie i dwaj jego synowie : Peter i Andreas, po prawej. Na obrazie za Peterem i Andreasem znajduje się Johann Paul Achilles Jung, 1842-1896, ojciec Carla Gustava Junga – pastor Szwajcarskiego Kościoła Reformowanego. Dziadkiem Paula był podobno Johann Goethe.
Franz i Andreas byli architektami. Andreas obecnie mieszka w domu Junga w Kusnacht. Peter jest analitykiem jungowskim.
Marianne Niehus
1910-1965
Marianne Niehus (z domu Jung), czwarte dziecko Carla Gustava Junga, znana później jako Niehus Jung, odegrała kluczową rolę w organizowaniu i publikowaniu prac swojego ojca. Wczesne etapy kariery Junga, zanim zatrudnił Marie-Jeanne Schmid, charakteryzowały się współpracą z członkami jego rodziny w kwestiach sekretarskich. Początkowo jego siostra Gertrud pomagała mu w latach 1909-1926, później zadania te przejęła Emma Jung, aż do roku 1930, kiedy to Marianne przejęła te obowiązki na dwa lata.
Marianne była pierwszą, która zaczęła systematycznie archiwizować listy swojego ojca, co znacząco przyczyniło się do zachowania jego dorobku intelektualnego. Na koniec swojego życia, od 1956 roku aż do śmierci w 1965 roku, pełniła funkcję jednego z współredaktorów „Gesammelte Werke” (Dzieł Zebranych Carla Gustava Junga, edycja niemieckojęzyczna), co świadczy o jej znaczącym wkładzie w utrwalenie spuścizny ojca. Od 1958 roku była również członkiem podkomitetu odpowiedzialnego za publikację „C. G. Jung Briefe” (Listów Carla Gustava Junga, edycja niemieckojęzyczna), co dodatkowo podkreśla jej ważną rolę w zarządzaniu literackim dziedzictwem Junga. Jej praca miała ogromne znaczenie dla umożliwienia szerokiemu gronu czytelników dostępu do myśli i teorii jednego z najważniejszych myślicieli XX wieku.
Helene Hoerni
1914-2014
Helene urodziła się i wychowała w Küsnacht, małym miasteczku nad Jeziorem Zuryskim, które pozostało jej domem przez całe życie. Opisywała siebie jako dziecko delikatne i wrażliwe, dla którego jezioro miało większe znaczenie niż otaczający świat. Zanim poświęciła się sztuce ikon, Helene zdobyła umiejętności krawieckie, pracując w atelier w Londynie i Paryżu, a także prowadząc krótko studio krawieckie w Zurychu. Po ślubie z Konradem Hoernim, szycie stało się dla niej prywatną pasją.
Tragiczna śmierć męża sprawiła, że Helene jeszcze intensywniej zaczęła poszukiwać odpowiedzi na egzystencjalne pytania, co doprowadziło ją do pogłębionych studiów nad mistycyzmem ikon w chrześcijaństwie prawosławnym. W ikonach odnalazła „wszechstronny obraz Boga” i sposób, w jaki „boskie światło manifestuje się w życiu ziemskim”. Jej prace nad ikonami podsumowała w dwóch książkach, które zyskały uznanie za głębokie zrozumienie tematu.
W życiu prywatnym Helene była matką, babcią i prababcią, która przekazała swoim dzieciom szacunek i wsparcie dla ich własnych dróg życiowych, zgodnie z naukami jej ojca. Podczas II wojny światowej, w obliczu zagrożeń, schroniła się wraz z dziećmi w domu rodziców w Küsnacht, gdzie spędzili razem trzy lata.
Helene Hoerni-Jung nie tylko kontynuowała duchowe poszukiwania swojego ojca, ale również znalazła własną ścieżkę, eksplorując mistycyzm i duchowość ikon. Jej życie było przykładem głębokiej duchowej refleksji i niezwykłej intuicyjnej mocy, która pozwoliła jej na dotarcie do sedna ludzkiej duchowości i podzielenie się tym odkryciem z innymi.
Bibliografia i źródła
- Carl Gustav Jung, Wspomnienia, sny, myśli, przełożyli Robert Reszke i Leszek Kolankiewicz, Wydawnictwo KR, Warszawa 1999.
- Clay, Catrine. (2016) Labyrinths – Emma Jung, her Marriage to Carl and the early Years of Psychoanalysis. London: William Collins.
- Emma Jung (1985). Animus and Anima. Spring Publications. ISBN 978-0-88214-301-9.
- Emma Jung; Marie-Luise von Franz (1998). The Grail Legend. Princeton University Press.
- C.G.Jung, The Red Book – Liber Novus, ed. Sonu Samdashani, Philemon Series, W.W. Norton, New York – London 2009, ISBN 978-0-393-06567-1.
- Jean-Loïc Le Quellec, JUNG et les archétypes – un mythe contemporain, Auxerre, Editions Sciences Humaines, 2013, ISBN 978-2-36106-045-9.
- https://en.wikipedia.org/wiki/Carl_Jung
- https://www.facebook.com/CarlJungIndividuation
- Psychological Perspectives, Volume 34, 1996 – Issue 1