W pierwszej połowie XIV wieku arabski badacz snów, Safadi, poczynił ciekawe spostrzeżenia o śnie niewidomych – otóż niewidomy widzi, jeżeli jego ślepota jest wtórna, natomiast jeżeli jego ślepota jest wrodzona, może śnić jedynie o różnych czynnościach i stanach, które dotyczą go w życiu realnym.
Wrażenia wzrokowe są w tym ostatnim przypadku zastępowane przez wrażenia akustyczne, natomiast w przypadku osób niewidomych wtórnie sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana.
Otóż w pierwszych latach ślepoty miewają jeszcze obrazy w swoich snach, z czasem jednak przestawiają się na wrażenia akustyczne, które w snach osób normalnie widzących występują jedynie w niewielkim stopniu.
Ważne jest także to, że niewidomi w swoich snach są o wiele sprawniejsi niż normalnie, często zdrowi, swobodni, mogą poruszać się bez laski czy psa przewodnika. Co ciekawe, niewidomi częściej śnią o przyszłości niż osoby widzące, o czym świadczy m.in. obecność wielu niewidomych jasnowidzów w czasach starożytnych, każdy z nich na tyle istotny, że wspominano o nich w przekazach ustnych i pisanych.
Niewidomi łatwiej niż widzący rozumieją symbole pojawiające się w snach, gdyż niejednokrotnie są one jedynym mostem łączącym ich ze światem postrzeganym, chociaż niemożliwym do zobaczenia. Dłużej w związku z tym zapamiętują także swoje marzenia senne i intensywniej się nimi zajmują, gdyż niejednokrotnie stanowią one dla nich ogromne przeżycia. Stąd badacze analizujący sny osób niewidomych mają sporo ciekawego materiału do badania.